Popularne
są też monitory ciekłokrystaliczne LCD, które najpierw były wykorzystywane w
laptopach, a obecnie coraz częściej wśród stacjonarnych komputerów osobistych.
Najważniejszą częścią monitora jest lampa elektronowa - kineskop. Materiałem
świecącym na ekranie jest luminofor, który pobudzany jest strumieniem elektronów
wygenerowanym w wyrzutni elektronów. Luminofor świeci jeszcze przez jakiś krótki
czas. Wiązka elektronów nie może być jednak rozbieżna, powinna skupiać się
dokładnie w jednym punkcie po to, by obraz był ostry. Sterowaniem wieloma
funkcjami monitora zajmuje się karta graficzna. To ona określa ile czasu ma
trwać wyświetlanie linii, całego obrazu, a przede wszystkim jaką energię ma
nieść wiązka elektronów (taką jaskrawość będą miały wyświetlane punkty). Monitor CRT - Przypomina zasadą działania i po części wyglądem telewizor. Głównym elementem monitora CRT jest kineskop.
Obraz wyświetlany jest punkt po punkcie, linia po linii, począwszy od góry i od lewej strony. Aby powstał obraz kolorowy stosuje się trzy wiązki elektronów, które padają na trzy różne elementy luminoforu, każdy w innym kolorze podstawowym (czerwonym, zielonym, niebieskim). Elementy te leżą na ekranie bardzo blisko siebie, tak, że rozświetlone powodują wrażenie powstania punktu o kolorze wypadkowym, którego składowymi są właśnie kolory pobudzonych elementów luminoforu. W zależności od energii każdej z trzech wiązek uzyskać można ogromną liczbę odcieni (dla monitorów VGA i SVGA).
Monitor LCD - inaczej panel ciekłokrystaliczny. Jest znacznie bardziej płaski od monitorów CRT. Zasada generowania obrazu jest odmienna niż w monitorach CRT. (patrz wyświetlacz ciekłokrystaliczny)